Evet aslında konumuz başlık kadar absürt ve komik. Din kültürü ve Ahlak bilgisi dersinden bahsedeceğiz. Bu ders senelerdir okutulan ancak genel kültür bilgisinden öteye geçmeyen bir bilgiler bütünüdür. Ne yazık ki 80 darbesiyle ülkeye verilen zarar yetmiyormuş gibi toplumun temel dinamitlerinin başında gelen inancı yani dini baltalayan, bir darbe ürünü olan bu ders müfredata koydurulmuştur. Bu acı bir gerçek olarak karşımızda durmaktadır.

Yaklaşık 40 senedir Türkiye’nin eğitim müfredatında mevcut olan Din kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinin son kullanma tarihi dolmuştur. Hatta bu tarihi de geçmiş ve geleceğimiz dediğimiz çocuklarımızı ve gençlerimizi zehirlemektedir. Çünkü ilk müfredata yerleştirildiği dönemdeki öğretmen kadrosu artık elde kalmamış, kendi müfredatının öğrencileri artık öğretmen olmuş okullara yerleşmişlerdir. Bu da dersteki eğitim kalitesini düşürmüş yetersiz bilgilerle artık çocukların ve gençlerin (çocukların ve gençlerin diyorum çünkü hala imam hatip liseleri haricinde tüm ortaokul ve liselerde hatta imam hatip ortaokullarında bile bu ders müfredatta okutulmaktadır.) sorularına cevap bulmada etkisiz kalmaktadır. Bu nedenle cevabını bulamadığı soruların cevabını ya kendi doldurmakta ya da başka fikirler ve düşünceler bu boşluğu doldurmaktadır. Ne yazık ki gençliğimiz inanç noktasında tehlike altındadır. Biz buna bir çözüm bulmak yerine çözümümüzün dahil problem olduğu bir durumun içine düşmüş durumdayız.

Yukarıda ifade ettiğim gibi bugün, ilk müfredata eklendiği zamandaki hoca kalitesinden uzak bir grafik çizmektedir. (Tabi bu yanlış anlaşılmasın dikap dediğimiz öğretmenlik hususundaki yetersizlikten bahsetmekteyiz.) Çünkü ilk dönem hocaları kaliteli, sorulara cevap verebilen ve verimli bir çalışma yapabilen kimselerken, son dönem hocalarının müfredat ve maaş endeksli olması bu verimsizliğin, inanç ve fikir kaymalarının yaşanmasına ve gün yüzüne çıkmasına sebep olmuştur.

Çocuklarımıza, gençlerimize temel noktada inanç ve itikat bilgisi verilmelidir. Nasıl bir binanın sağlamlığı temeline bağlıysa, eğitimde özellikle inançta da bu böyledir. Sağlam bir inanç aşılaması, sağlam itikada ve inanca sahip, sapasağlam bir nesil yetiştirmekle neticelenir. Sonrasında ibadet, muamelat ve ukubat gibi konular anlatılır, öğretilir. Ne yazık ki günümüzde bu böyle değildir.

Gençlerimiz kendi dinlerini tam manasıyla öğrenmeden diğer dinlerden haberdar olması, kafa karışıklığına inanç ve fikir kaymalarına sebep olmaktadır. İşte bu yüzden dini bir kültür olarak nesillere anlatırsanız ve ahlakı da sadece bir bilgi olarak verir, uygulama ve hayata yerleştirmede yardımcı olmazsanız, 5 vakit namaz kılan anne-babanın atesit-deist evlatları olur. Bu çok üzücü bir durumdur. Bu yüzden buna ivedilikle çare bulunmalı ve bu ders müfredattan kaldırılıp daha kaliteli ve verimli dersler müfredata yerleştirilmelidir.

Muhammed Bahaddin Doğan